Blauw

Tjonge, wat is het alweer een tijdje geleden dat ik hier was. Het lezen van jullie blogs gaat allemaal wel door hoor, maar iets plaatsen lukte afgelopen tijd niet zo goed. Dat had ook z'n redenen. De juf, waar ik een paar berichtjes geleden over schreef is inmiddels overleden. Veel te snel voor ons, voor haar is het goed zo, zij is verlost van haar pijn. Maar verdrietig zijn we er wel om. Het afscheid was indrukwekkend en ontroerend mooi. Nu moeten we de draad weer oppakken en verder gaan, thuis en op school. Voor m'n moeder (en ook wel een beetje voor mijzelf) maakte ik dit schilderij.

Om jezelf af en toe eens even tot de orde te roepen als je blijft hangen in je verdriet en je lusteloosheid.

Het idee heb ik gezien bij deze inspirerende dame en met haar toestemming gebruikt op een schilderij.

Brengt toch wel weer wat vrolijkheid in je naar boven, niet dan?!